Jonápot kivanok míndenki,

Even ter info het volgende: Wij hopen ons werk hier nog ongeveer één maand te doen, waarna wij op 28 februari 2011 ons werk hopen te beëindigen. We zijn nu dus druk bezig met al de ‘voorbereidingen' voor ons afscheid, want ja; we kunnen natuurlijk niet zomaar weghollen:P. We hebben afgelopen week van de directrice gehoord dat zij ons door middel van een trip naar Boedapest wil bedanken. Tjo, waar hebben wij dat toch aan verdiend;-). Maar wel erg lief van d'r...

Zodoende kunnen wij natuurlijk niet achterblijven en zullen we een geschikt ‘afscheid' houden!!

Het grootste deel van het sponsorgeld heeft inmiddels ook een plekje gekregen. De directrice heeft te kennen gegeven dat ze een deel ervan willen gebruiken voor een nieuwe software voor het goed regelen van het medicijngebruik. Door middel van de nieuwe software kunnen ze de medicijnzaken overzichtelijker en duidelijker maken en voorkomt dat als het goed is een hoop fouten. Dit vinden wij wel een goed doel; een goed medicijngebruik vinden wij een goede basis van de zorg.

Het andere deel van het geld zullen ze gebruiken voor nieuw, steviger en mooier interieur binnen één van de mannenhuizen. Ook dit vinden wij een goed doel, omdat het interieur van deze mannenhuizen nu niet optimaal is. Wij hopen dat ze met dit geld voldoende stevig interieur kunnen kopen, zodat de sfeer wat huiselijker zal worden.

Beiden zijn wij van mening dat het geld op deze manier goed en nuttig gebruikt wordt. Wij hopen dat jullie als sponsors het hiermee eens zijn. Zo niet: laat het gerust weten hoor...

Verder hebben wij niet zo veel nieuws. Alles gaat hier zijn gangetje weer. Er ligt weer volop sneeuw en het is dus ook behoorlijk koud! Afgelopen week hebben wij met de bestaande activiteitenbegeleiding en enkele kinderen heerlijk gesleed in de sneeuw. Het was het idee van de bestaande activiteitenbegeleiding; en eerlijk gezegd vonden wij het een erg leuk idee;-).

Het gebruiken van de snoezelkamer valt nog steeds niet mee. De portier wil/kan op de een of andere manier ons niet altijd de sleutel meegeven. Erg jammer, want de bewoners vinden snoezelen zo heerlijk! En helaas begrijpen wij ook niet altijd wat de portier zegt, want zo goed spreken wij natuurlijk ook geen Hongaars...

Een hartelijke groet van Wilma en Karin